حکایت تفگنداران بی سرزمین

از عده ای پیش قراول سپاه دیدن کردند که بسیار در تلاش برای یافتن سرزمینی جدید جهت زندگی بودند این پیش قراول به سرزمین روشن و شفاف و نورانی رسیدند که بسیار گرم و درخشنده بود. این گروه تفگندار تلاش کردند تا وارد سرزمین شوند شاید بتوانند آنجا را محل مناسبی برای زندگی خود کنند ولی این سرزمین از ورودشان ممانعت می کرد تا اینکه گفت اینجا محل زندگی تجارت و کسب و کار مهمی است که فقط یکی از تفگنداران اجازه ورود دارند.

پس سریعترین، قویترین و هماهنگ ترین فرد اجازه ورود دارد. سرزمینی که برای انتخاب مردمش خود تصمیم می گیرد. شهری که در آن در تکامل قرار دارد و برای خود مهمانی را نمیخواهد مگر آنکه مهمان اصرار به ورود کند در این صورت می گوید مهمانی را می پذیرم شرایطش در همه جهات با من یکی باشد و من با مهمانم در اتحاد قرار گیرم در صورتی که میزبان با مهمان هر دو باهم در اتحاد نباشند باعث نابودی این سرزمین و تنها تفنگدار می شوند.

تفنگداران مشورت کردند پس از هر جهات سرزمین را ارزیابی کردند و مناسب ترین میان خود را انتخاب کردند و با فداکاری، خود را فدای دوست کردند. تنها تفگندار وارد سرزمین شد و به محض ورود تمام اطلاعات او توسط ماموران آن سرزمین بررسی و سپس همسو با اطلاعات آن سرزمین شد. به محض تعادل میان تفنگدار و سرزمین اتفاق عجیبی افتاد. تکثیر زلزله ای مهیب سرزمین نور را به دو نیم تقسیم کرد و تکثیر پشت تکثیر. تفنگدار گفت: چه شد نور گفت: آنچه از تو به من رسید عشق بود به تکثیر و من تمایل به تکثیر داشتم پس عشق را از تو پذیرفتم و در اتحاد تکثیر را دامن زدم حال من و تو شدیم ما و این ما تکثیر می یابد.

تفنگدار گفت: یعنی من الان سرزمینی دارم؟ نور گفت: در هر تکثیر، قسمتی از سرزمین تو هستی در دنیای اطلاعات پشت پرده سرزمین و هر تکثیر تو اضافه میشوی تا جایی که به اوج تکثیر برسی. تفنگدار متعجب گفت: عجب مرحله ی قشنگی نام این تکامل چیست؟ نور گفت نامش را انسان می گذاریم که حاصل تجارت و معامله ای است که میان تو و سرزمین عشق ایجاد شده است.

اثر استاد کامل