حکایت قصد سفر

از ابتدای دوستی همیشه می خواستیم یک سفر دو نفره با هم داشته باشیم ولی هر بار که می خواستیم به سفر برویم یک دلیلی پیش می آمد که امکان سفر را از ما می گرفت و هر بار موضوع جدی تر می شد تا ما از سفرمان منصرف شده و اصلا پشیمان شویم.

این بود که سالها با هم بودیم ولی سفری را با هم نرفته بودیم تا اینکه عصر یک تابستان گرم دوستم به من زنگ زد و گفت: دوست دارم مرا به یک سفر ببری و خیلی دور شویم کمی فکر کردم و گفتم خواهر برادر و پدر و مادر . گفت: بعد از ۳۰ سال فهمیدم که آنها همیشه کاری کردند که من به سفرهای اشتباه بروم و این درد را همیشه به نیت خیر گرفته می گفتم خانواده ام هستند و اینگونه تربیتی را ادامه دادم ولی دیشب فهمیدم که باید تصمیمی بگیرم. گفتم خوب بیا نزد من و سریع آمد و سفری را با مشارکت یکدیگر آغاز کردیم در این سفر هر دو خوشحال بودیم زیرا از بند کنترل و از خانه ی ترس خارج شده بودیم در دنیای عشق مسافر بودیم.

تا اینکه روزی گفت: قصد سفر دارد و خندیدم و گفتم مرا با خود ببر. گفت: همه ی راه با منی، تو سهم خودت من سهم خودم . خندیدم و گفتم سفر به کجا؟ گفت: سفر بسوی مادر شدن شهر عشق، شهر مهربانی،شهر زایش و تولد و حضور عشق میان ما.

اثر استاد کامل